| |
Σωμα που εμαθε μεσα απο εσενα να υπαρχει
Σωμα που γυρευε εσενα απο την αρχη
Σωμα που το εμαθες με εσενανε να ζει
με καθε μερα να ναι παντα κυριακη
Ηθελε παντα το αγγιγμα σου να ανθισει
Ηθελε παντα την δικη σου την πνοη
Ενιωθε διπλα σου στα ουρανια να φτανει
Και αποζητουσε την δικη σου την αυγη
Τωρα πως να γιατρεψω της πολλες μου της πληγες
Να μην γυρισω με την λυπη μου στο χθες
Πως να μην εχω αυτο που ενιωθα δικο μου
Και να αρνηθω το γλυκο το παρελθον μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
