| |
το γυαλι αν σπασει δεν ξανακολλα.
της βιτρινας των σχεσεων - τι αλλο; -
στο ψευδος
στην χαμηλη αυτο.. ψυχοεκτιμηση
στον ανταγωνισμο
στον φθονο
στο τροπαιο..
στο γυαλι ψυχομαχει η ζωη
δεν προκειται για ζωη.
για στιγμη δεν προκεται
που δεν θυμαται, να επιδειχθει.
μιας και ειναι εντελως αλλο και σπανιο
να εχεις βγει απο μια αιωνια στιγμη αναλλοιωτη εντος,
την στιγμιαια αυτη ζωη να αποτυπωνεις...
ειδαλλως να 'ξερες πως φαινεται (οπως ειναι)...
-στα ματια ενος που ηταν μεσα-
σαν πορνη φθηνη, εικονα ουδολως ιερη.
το ιδανικο θα ηταν οντας μεσα της
η απαθανατιση ,
απο ενα χερι που αγνοειται εκ των πραγματων οποτε
απο αποσταση..
οποιος την κοιταει ως κατι ψευτικο, ως κατι ξενο
και ειναι, οποιος αλαλαζει
τον αλαλαγμο μπερδευει με ψυχη
με στεγνα ματια την χαρα ερμηνευει...
το αδικο και το μπερδεμα ειναι αλλου.
στην λιστα με τις προτεραιοτητες
οποτε παμε να κλεψουμε της ψυχης,
...το επικρατεστερον.
μα και ακαταληπτον μονιμως
της μουρλης που ολο κολλαει
το σπασμενο γυαλι,
σαν γυρισει σελιδα.
μα τι σου λενε, ε..
κατι που πολυ καλα, γνωριζεις.
γι αυτο και τα ξερνανε...
στο σκυφτο σου κεφαλι
στο κλειστο σου στομα
στο βουρκωμενο σου βλεμμα
που παλι θα θαψεις...
τις ασυλληπτες τον πλουτο ψυχης'
οσες στιγμες αποτυπωμενες μοναχα εντος,
παλι θα πενθησεις...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
