| |
Φθινόπωρο, χειμώνας σε λίγο ζυγώνει
βρήκα άνθος μανόλιας ευωδιαστό στην αυλή
το κρατώ για σένα από την άνοιξη σε αναμονή
χειμωνιάζει την ψυχή μου ο έρωτας ζώνει.
Ξέμεινε μονάχο και περιμένει εσένα
επιθυμία της καρδιάς μου να σου το χαρίσει
φυσά ο άνεμος ανίκανος τα πέταλα να ρίξει
κράτησε σθεναρά μέχρι το χειμώνα .
στέκομαι στην έρημη αυλή κρατώντας το άνθος
μου λείπεις και νιώθω βαθιά μελαγχολία
κοντά μου να γυρίσεις επιθυμώ πολύ.
σαν μαύρα σύννεφα με ζώνει το πάθος
τ' όνομα σου αναπολώ φωνάζω με παρρησία
βροχές στη φύση μελαγχολία στην ψυχή.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
