| |
Έψαχνα με τη γραφή
Χρόνια και χρόνια εκείνο το γιατί
Που έδωσε ζωή
Στο στυλό το μελάνι το χαρτί
Που μ’έκανε να δω τι καλό και το κακό
Σαν μια ουσία
Που μ’έκανε να ξεχωρίζω το σωστό και το λάθος
Κι ανάμεσα τους την υποκρισία
Δεν ήθελα πραγματικά κανέναν
Όλοι με ξέχασαν- ποτέ δεν ήμουν μόνος
Δίπλα μου ένιωθα πάντα έναν
Όλη μου η αγάπη εκεί κι αλλού ο πόνος
Στη ζωή δεν βρήκα πουθενά ιδανικά
Που να μ’αγγίζουν
Δε βρήκα μονοπάτια μόνο μια ευθεία γραμμή
Τα βήματα μου πάνε μπροστά και πίσω δε γυρίζουν
Κι αν είναι όλοι εκεί θα με περιμένουν
Κι αν είναι όλοι εκεί θα φεύγω μακριά τους
Κι αν ήταν όλοι εδώ θα τους έχανα
Κι αν ήταν όλοι εδώ θα έφευγα από κοντά τους
Δεν είμαι άντρας δεν είμαι θηλυκό
Είμαι οξυγόνο που δυναμώνει τη φωτιά
Όποιος με γνώρισε κάηκε σαν ήρθε κοντά
Καλύτερα απέξω εκεί προσφέρω μόνο ζεστασιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
