| |
Ο ΕΠΙΔΟΞΟΣ ΖΙΓΚΟΛΟ
Κάποτε', ένας θεσιθήρας,
έκρουσε πολλών τας θύρας,
μία θέση μπας και βρει.
Αχ, καημένε Θοδωρή.
Όλοι τού 'κλειναν την πόρτα,
και την έβγαζε με χόρτα.
Μα με χόρτα πώς να ζήσει;
Πήγ' ο νους του εις τον Ζήση,
φίλο του πολύ καλό,
και μεγάλο ζιγκολό.
-----------
Τά 'ριξε, λοιπόν, στη θείτσα,
που με σκύλο αγκαλίτσα,
κάθονταν στον καφενέ,
και του είπ' αμέσως ναι.
Όμως, βίτσια είχ' η θείτσα,
που δεν είχαν τελειωμό.
Τον χτυπούσε με μια βίτσα,
για να 'ρθεί σε οργασμό!
Είχε, τόσο ξύλο, φάει,
πού 'πε, κάλλιο, μόνο χόρτα.
Είπε της, δεν ξαναπάει,
και της βρόντηξε την πόρτα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
