| |
Φεγγάρι απ’ τις ταράτσες
το βλέμμα σου σιμώνει
σα σκιά στο παραγώνι
της άτολμης ψυχής μου.
Τη χάρη σου ζηλεύω
απέναντι αγναντεύω
στο ρέμα που ορίζει
τις σκέψεις μου τις μύχιες.
Φεγγάρι αλλοπαρμένο
νυχτιά μαυροφορούσα
αν κάποτε γελούσα
ξεχάστηκε και πάει.
Το πλαϊνό σοκάκι
η λάμψη σου διαβαίνει
φεγγάρι συνεχίζεις
μα η ψυχή μου μένει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
