| |
Το φτηνό μου το μολύβι, κάνει απόψε δυο γραμμές
για ότι με πονά, με θλίβει, στης ζωής τις διαδρομές.
Το φτηνό μου το μολύβι, μιλάει απόψε με ψυχή
για ότι με πονά, με θλίβει, για μια θεία προσευχή.
Μουτζουρώνω, μουτζουρώνω, ότι να` ναι, ότι βρω
μέσα στο μυαλό τρυπώνω, με το δάκρυ στο σταυρό.
Φτιάχνω πίνακες στο γκρι, τα όνειρα μου τα μεγάλα
για μια ωραία Κυριακή και μια χωματένια σκάλα
Μαύρα γράμματα στο φως, για τον έρωτα, τα πάθη
κι` είναι ο πόνος μου πικρός, μ` αγκιλώνει και τ` αγκάθι.
Γράφω, σβήνω, μουτζουρώνω, θα τη πατήσω τη ψυχή
απόψε όλα τα τελειώνω, θα βγω στον ήλιο στη βροχή.
Στα χαρτιά μου θα ρίξω γκρι και επτά μαζί βιολιά
δυο κονσέρτα, δυο λουλούδια, για μια γέρικη ροδιά.
Το φτηνό μου το μολύβι, μην το ψάξεις, αν μιλά
για ότι με πονά με θλίβει, λέει, όλο είμαι καλά.
Τόσο μαύρο, τόσο γκρι, στα μουτζουρωμένα γράμματα
μην το ψάξεις, ειν πληγή, που ανοίγει τα χαράματα.
Κι` όλο στάμπες κάνει, μες στο λευκό μου χαρτί
το φτηνό μου το μολύβι, δεν θα το` λεγες γιορτή.
Αδαμοπούλου Γεωργία
25-102021
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
