| |
| | Για το μικρό χαμίνι |  | | | Καλημέρα φίλοι μου, το ποιηματάκι...δεν είναι φαντασίας, να μου είστε όλοι καλά. | | |
Γλύστραγε κι`
έπεφτα.
Έπεφτα και
σηκωνόμουν.
Λάσπη κι`
άλλη λάσπη,
πόση λάσπη
θεέ μου.
Γέμισα κοκκινόχωμα
ως μέσα τη
ψυχή.
Κι` ανέβαινα
κι` ανέβαινα,
στο κόσμο
μοναχή.
Γδάρθηκαν τα
χέρια μου,
τα πόδια μου,
γδάρθηκαν τα
λιγοστά
όνειρά μου.
Και μάτωσε
η καρδιά μου.
Δεν υπήρχε
κανείς.
Ένα χέρι να
πιαστώ.
Που πήγαν
αλήθεια, οι
άνθρωποι.
Αυτοί οι λίγοι
που έχουν
μείνει,
σε τούτο το
καμίνι.
Για το μικρό
χαμίνι.
Λάσπη, πέτρα
γκορτσιές, βάτα.
Κι` ένα χλωμό
φεγγάρι,
δεν ήρθε στη
γιορτή μου
μ` ένα κλωνί
θυμάρι.
Αδαμοπούλου Γεωργία
30-10-2021
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
30-10-2021 @ 08:42 | ....Είτε θα τον βρούμε τον δρόμο
είτε θα τον φτιάξουμε...
Αννίβας Καρχηδόνιος στρατηλάτης
::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | Μπόσινας Νίκος
30-10-2021 @ 11:51 | Όμορφο! | | daponte
30-10-2021 @ 15:29 | Απονη δεν την είπαν τη ζωή, τυχαία...
https://youtu.be/UBX2Yy2dqg4 | | Αγιοβλασιτης
30-10-2021 @ 17:58 | ::theos.:: ::theos.:: ::hug.:: | | malkon64
30-10-2021 @ 18:04 | Θαυμάσιο ! ! ! . . . ::yes.:: ::hug.:: | | ΚατεριναΘεωνα
30-10-2021 @ 22:41 | πολύ όμορφο ::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
