| |
Μάταιες θολές οι νύχτες,
τα όνειρα αγχωμένα και ταραγμένα
σαν τη γραμμή του οδοντωτού
Διακοφτού -Καλαβρύτων .
Ανεβαίνω ,κατεβαίνω με τινάγματα
στα υψίπεδα του υποσυνείδητου.
Το πρωινό με βρίσκει νηφάλιο
περνά η καταιγίδα.
Με θλίβει που δεν σ έκανα να μ' αγαπήσεις
μεγάλη θυσία θα ήταν
δώρο στη φλεγόμενη ψυχή σου.
Αλήθεια γιατί με σημάδεψες;
Αφού δε ξέρεις ν' αγαπάς ;
Γιατί έστησες τον ιστό σου
κι εξαΰλωσες την ύπαρξή μου;
Αφήνω τη φαντασία μου ελεύθερη
κρατώντας ψαλίδι και κόλλα στο χέρι
βγάζω φανταστικά υλικά από την ψυχή
να ζωντανέψω τα όνειρά μου.
Ο χρόνος θα συμπληρώσει το παζλ
των ονειρικών αναμνήσεων
μόνο αυτό μας έμεινε.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
