| |
| | Τη νύχτα που συνάντησα τον Κάφκα.- |  | | |
Μετά τα μεσάνυχτα με ξύπνησε ο Φραντς από ύπνο βαθύ και ένοχο.
Τρόμαξα όταν αντίκρισα στην ανοιγμένη πόρτα την απόκοσμη μορφή του με του μαύρους κύκλους στα μάτια του το ημίψηλο και το σκούρο παλτό του που έπλεε στο ισχνό του σώμα. Όταν πρόσεξε ότι είχα στο κομοδίνο μου ακουμπισμένο ένα βιβλίο είπε:
“Άφησες τη “Δίκη” κι έπιασες το “Έγκλημα και Τιμωρία ;”
Η φωνή του ήταν πνιχτή και κρύα σαν να έβγαινε από το βάθος σκοτεινού και κρύου πηγαδιού.
“Βάλε σειρά στη ζωή σου άμοιρε κι ακολούθησε με αμέσως”, συνέχισε με φορτισμένη δυσαρέσκεια.
Τον ακολούθησα μηχανικά με άβουλο τρόπο στα υγρά στενά της σκοτεινής Πράγας.
Φωτισμένα με αμυδρό φως ήταν τα καλντερίμια από τους κίτρινους φανούς της ασετιλίνης και τα παραθυρόφυλλα των σκοτεινών σπιτιών ήταν όλα κλειστά .
Μπροστά βάδιζε αυτός σκυφτός με τα χέρια πίσω σταυρωμένα , με βήμα ταχύ και ασταθές, λεπτοκαμωμένη φιγούρα με μαύρο παλτό και σκοτεινό βλέμμα , πίσω του ακολουθούσα εγώ σαν απορημένος υπνοβάτης.
Επιβιβαστήκαμε σε μια παλιομοδίτικη μαύρη άμαξα που μας περίμενε στη γωνία της μεγάλης λεωφόρου, την έσερνε ένα άσπρο άλογο Ουγγρικής ράτσας ,χωρίς οδηγό με φούντες πάνω από τις οπλές των ποδιών και με κόκκινα μάτια . Φοβήθηκα γιατί πρώτη φορά συναντούσα άλογο με μάτια βρικόλακα.
Στο εσωτερικό της άμαξας με τα φθαρμένα σκούρα βελούδινα καθίσματα καθόταν μια γυναίκα με πιασμένα τα μαλλιά σε κότσο, πολυκαιρισμένο γούνινο παλτό και καπέλο μπλε καστόρινο.
Τα μάτια της ήταν κόκκινα όπως του αλόγου κι έσταζαν αίμα.
“Είμαι η Φελίτσε Μπάουερ και είμαι ευτυχισμένη που επέστρεψα στον αγαπημένο μου Φραντς, θα ζήσουμε τώρα μαζί ,ενωμένοι μέχρι να πεθάνουμε” είπε χωρίς να τη ρωτήσω.
Η άμαξα διέσχιζε την πόλη σε χρόνο αχρονικό σα να πετούσε ,χωρίς ν' ακούγονται οι οπλές του αλόγου στους λίθινους δρόμους , μπήκαμε αμίλητοι στο σκοτεινό δάσος του Sance σ' ένα παλιό κοιμητήριο με πλούσιους αρχοντικούς τάφους παρελθόντων χρόνων.
“Εδώ θέλω να με θάψετε τώρα που θα πεθάνω κι όταν μετά χρόνους πολλούς επιθυμήσει να με συναντήσει η αγαπημένη μου αρραβωνιαστικιά θέλω να με συντροφεύσει ” είπε ο Κάφκα δείχνοντας ένα σημείο όταν κατεβήκαμε από την άμαξα .
Λίγο μετά ανέβηκε πάλι στην άμαξα κι εξαφανίστηκε με τη μυστηριώδη συνοδό του ανάμεσα στους θεοσκότεινους μουντούς τάφους μαζί με την άμαξα η οποία ξαφνικά μεταμορφώθηκε σε ιπτάμενο Πήγασο που χάθηκε στο σκοτεινό ουρανό της ομιχλώδους κρύας Πράγας.
Το κρύο μου φάνηκε ήπιο όπως και η νυχτερινή υγρασία μπροστά στο ρίγος που μου προκάλεσε η σκηνή που εξελισσόταν μπροστά μου.
Αναρωτιόμουν γιατί με ήθελε μαζί του ο Φραντς ,γιατί ήρθε να με συναντήσει άγρια χαράματα αλλά απάντηση στα εύλογα ερωτήματα αδυνατούσα να δώσω μέχρι που αντίκρισα στο βάθος του κοιμητηρίου ανάμεσα στην ομίχλη με τον αχνό φωτισμό της αιμορραγούσας σελήνης κάτι που με πάγωσε ακόμη περισσότερο.
¨Ένα μεγάλο ικρίωμα που με περίμενε και γύρω από αυτό υπήρχαν σκοτεινές αμίλητες ανθρώπινες μορφές που έκαναν νεύμα να πλησιάσω κοντά τους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Ίωνας | | | |
|
Κων/νος Ντζ
05-11-2021 @ 10:37 | ::angel.:: ::angel.:: ::angel.:: | | daponte
05-11-2021 @ 11:25 | Μπράβο για την ατμοσφαιρική σου αφήγηση.
Ένα δωρακι: https://youtu.be/pFjkR21BWZY
| | aridaios
05-11-2021 @ 23:31 | ::blush.:: ::blush.:: ::blush.:: | | bobxaman
06-11-2021 @ 00:34 | Ο Κάφκα ήταν ιδιαίτερος συγγραφέας ,τα έργα του περιγράφουν την αγωνία στη ζωή του σύγχρονου ανθρώπου, τότε αλλά και τώρα, την αδυσώπητη πραγματικότητα της γραφειοκρατίας της καταπίεσης . Η ΔΙΚΗ αγαπητέ Ημερολόγιε είναι εξαιρετικό μυθιστόρημα μαζί με την ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ θεωρούνται τα καλύτερά του.
| |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
