| |
Κάποτε, είχα γράψει εγώ, για μια “Σταγόνα”,
αυτό το “Τίποτα”, δυο “Ανάσες” για δυο πιόνια,
“Η ζωγραφιά”, που εξηγούσε μια εικόνα,
μα πόσο ακόμα;
Πόσο θα βλέπω τα μεγάλα στα μικρά;
πόσο ακόμα θα αναλύω τη προσφορά;
Με ποιο “Αντίδωρο” στο δώρο να απαντήσω;
“Έτσι θα ζήσω”;
“Σαν το κρασί”, “Δίκαιος χρόνος”,
αλλάζω μέσα μου, γνωρίζω τη “Ζωή”
κι αν στη “Σκακιέρα” μου θυσίασα το ήτα,
είναι “H στιγμή” …που το παιχνίδι θα κριθεί.
“Φιλοσοφία”, αυτό “Το ποίημα”, που διαβάζεις,
ένας “Μονόλογος”, σα-φώς “ Η μόνη αξία”,
σπάνιες “Λέξεις” για “Διλήμματα” οικεία,
μια “Παρα-ποίηση” ή σα το “Ποίημα 3”.
Μες στο “Κελί μου”, η “Ανάγκη”, “Ελευθερία”,
μες στη “Σιωπή” μου “Φυλακή”, το “Άδειο σπίτι”,
“Μου παν” πως “Είν’ οι ποιητές” σε “Απορία”,
Οι “Επιλογές”, “Λέξεις λειψές”,“ Χωρίς αιτία ”.
“Αναρωτιέμαι” πια γιατί αυτή η Σταγόνα,
θέλει να πέσει σα βροχή πάνω στο χώμα;
Ποιός είναι, ο λόγος αν γνωρίζεις να μου πεις,
να απαντήσεις στο “Τι είναι ποιητής”.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
