| |
Βγήκαμε στη λεωφόρο
μ` απλωμένα τα φτερά
κι` είχαμε ψυχής το δώρο,
μακριά απ` του κόσμου τα λερά
Βγήκαμε νωρίς στη στράτα
κι` είχαμε πουλιά παρέα,
ήταν τα χρόνια μας γεμάτα
κι` ήταν η ζωή ωραία.
Απλωθήκαμε στη πλάση
με φουστάνι θαλασσί
κι` είχαμε τρανό γιορτάσι
κι` άσπρο ένα Λαμπρής κερί.
Βγήκαμε στον ίσιο δρόμο
κει που ανθίζαν οι ροδιές
είχαμε της αγάπης νόμο
και γεμάτες αγκαλιές.
Περπατήσαμε στο χώμα
που είχε δυο κρινάκια μπλε,
μες στο δείλι, μες στο γιόμα
αχ! δικέ μου εαυτέ
Δρόμο παίρνεις, δρόμο αφήνεις
μέσα στις χρυσές ελιές
κι` απ` το λίγο σου να δίνεις
λεν οι δέκα εντολές.
Πήραμε νωρίς τη στράτα
κι` είχαμε καιρό ξεχάσει,
τα μικρά μας άδεια νιάτα,
είχε πια η ώρα φτάσει.
Φτιάξαμε μια λεωφόρο
να` χει δυόσμο και λιβάνι,
ήταν της ζωής το δώρο
ήταν το δικό σεργιάνι.
Αδαμοπούλου Γεωργία
8-11-2021.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
