| |
Δεν ονειρεύομαι να σε πάρω απ' το χέρι και να περπατήσουμε στο πάρκο
Σχεδιάζω...Ενα απόγευμα που θα τελειώνει η Ανοιξη και θ' αρχίζει το καλοκαίρι
Ένα απόγευμα που λίγο νωρίτερα, θα έχουν τα νυχτερινά φώτα ανάψει
Ανάμεσα στα πλεγμένα μας χέρια ν' ανταλλάξουμε τα μάτια μας
Δεν έχει σημασία για πόση ώρα θα κρατήσει
Αν είναι λεπτά, μέρες, μήνες, χρόνια...
Θα είναι τότε που το κίτρινο φως του φαναριού
δεν θ' αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά μας προς το καλύτερο η το χειρότερο
Θα είναι τότε που τη θεατρική μας εικόνα, θ αντικαταστήσει η μεταμελημένη πραγματικότητα
Ακόμα κι αν αυτή σ' εσένα δεν υπάρχει
κάποια απ' τις πολλές σου θα βρω...
Μην αναρωτηθείς πως είμαι τόσο σίγουρη
Είναι επειδή δεν ονειρεύομαι
Είναι γιατί ΣΧΕΔΙΑΖΩ
Άρχισες κι όλας να φοβάσαι...Το αισθάνομαι
Γιατί;
Πιάσε ένα κομμάτι απ' το μολύβι
βοήθα με να τελειώσω το σκίτσο
Κι αν σπάσει η μύτη η τρυπήσει το χαρτί;
Άσε με χαμογελώντας να σου πω
Δεν πειράζει, τι είχαμε τι χάσαμε;
ΚΘ 20-1-2014
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
