| |
Τα πραγματα σου ειναι ακομα εδω
τα γυαλια σου
το κινητο σου
οι φωτογραφιες σου
σαν να μην εφυγες ποτε
μα τελικα ισως να μην εφυγες
ισως να εισαι απο μια γωνια
και να με βλεπεις
να τα κανω θαλασσα με την ζωη
να φοβαμαι ακομα τους ανθρωπους
να μην σεβομαι μια σταλια τον εαυτο μου
ποιος ξερει
ποιος μπορει να ξερει;
Λιγες χαρες πολλες πικρες
να τι σου εδωσα
ακομα κι οταν εφευγες
η τυχη το θελησε να μαι απων
σε ενα κρεβατι νοσοκομειου
ανακοπη ειπαν
επιπλοκες του καρκινου
ησουν ηρεμος
με το ξυρισμενο κρανιο
και το σοβαρο υφος
αν ηταν πια στο χερι σου
θα γελαγες
θα εσκαγες στα γελια
με ολο αυτο τον ταβαντουρι
γιατροι να τρεχουν
η μανα μου σε κατασταση σοκ
ποτε δεν θα σε ξεπερασω πατερα
οχι γιατι δεν μπορω
το ραντεβου εχει κλειστει
το εισιτηριο ειναι ανοιχτο
θα το πω και στον Πανο
να φερει εκεινη την μπαλα ποδοσφαιρου
και να παμε να παιξουμε στο γρασιδι
οι τρεις μας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
