| |
Φανταχτερή σαΐτα τ' ουρανού
εσύ που περιστρέφεσαι στον κόσμο μου
και με ζαλίζεις με τη λάμψη και την ομορφιά σου
εσύ που υποσχέσεις δίνεις ότι θα επιστρέψεις τάχατες
μόνο για μένα από τα βάθη του νότιου ορίζοντα ,
σκορπώντας χρώματα κι αστερόσκονη στο γκρίζο σύμπαν μου,
εσύ που λόγο δεν κράτησες φανταχτερέ ξελογιαστή .
“Έχε την έννοια μου έλεγες, αγάπα με ....”
Χειμώνα σε γνώρισα έμοιαζαν οι ψυχές μας
κι ας είχαμε ανόμοιο παρελθόν, σ' αγάπησα
λύτρωσες της ανυπαρξίας μου τα δεσμά
το αστέρι της αγάπης μας ήταν λαμπερό
μέχρι που ένας αστεροειδής της τάξης των λογικών
έπεσε πάνω σου και κατέστρεψε το μέλλον μας.
Λίγα λόγια θα γράψω για σένα κομήτη
που τριγυρνάς στο εγγύς στερέωμα και με μαγεύεις
κι ύστερα μόνο μ' αφήνεις και με παιδεύεις
είσαι κομήτης άσπλαχνος νάρκισσος παινεσιάρης
αλλά όμορφος και γοητευτικός ,
πότε θα επιστρέψεις;
Εσύ κομήτη , ιπτάμενο νυχτολούλουδο,
που πετάς και με τ' άγγιγμα σου ομόρφαινες την πλάση
γιατί μ' άφησες θλιμμένο και μόνο
στον Ολύμπιο θρόνο σου προσμένω
να καθίσεις άστατη θεά Τουράν
όμορφη Αφροδίτη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
