| Κολύμπησα σε βαθιά νερά γυμνός.
Χαμένος χωρίς Γη και ουρανό.
Στο βυθό έφτανα μοναχός.
Λίγο χρυσό έψαχνα να με κάνει δυνατό.
Είναι η θάλασσα μπλε και όμορφη
μα σαν κολυμπώ σκοτινιάζει και με πονεί.
Απ'τα πόδια μου το νερό χάνεται σαν την άμπωτη
κάθε φορά που στο βυθό φτάνω και δε βρίσκω αυτό που είχα σκεφτεί.
Ούτε καΐκι χρειάζομαι ούτε ψάθα ούτε στεριά,
η χαρά μου βρίσκεται στην ελπίδα του βυθού.
Κάτω απ'το νερό σαν βρίσκομαι ακούω τη καρδιά
που με οδηγεί με γλυκιά φωνή στις πύλες του θυσαυρού.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 1 Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | |
|