| |
| | Τα μάτια σου, στις παλάμες μου |  | | |
Κυριαρχείς απόλυτα
Και επηρεάζεις τον κόσμο μου όλο.
Πεθυμιά μου κι ανασαιμιά μου.
Λιχουδιά πολυπόθητη,
Δοσμένη σε παιδί μ’ έναν όρο:
Να τη γευτεί διπλή και τρίδιπλη
Αν αντέξει στο γλυκό πόνο της προσμονής.
Κι όταν λήξει η προσμονή,
Με ένα τρόπο μαγικό,
Μεταμορφώνεις τα ερείπια σε ολόχρυσα παλάτια.
Τα σχισμένα από δυνατούς ανέμους
Πάνινα σεντόνια ναυαγισμένου κρεβατιού,
Σε μεταξωτά πανιά βάρκας
Που πλέει αργά, πολύ αργά, αποδημητικά, στον Αχέροντα.
Σε πίνω και μεθώ.
Μεθώ και σου τραγουδώ,
Για έναν κόσμο ονειρικό,
Φτιαγμένο για εσένα και εμένα• μόνο για εμάς.
Κι εσύ μ’ ακούς γέρνοντας το κεφάλι
Μ’ εκείνο τον τρόπο που μόνο εσύ ξέρεις.
Τα μάτια σου, δεν κατοικούν πια στις κόγχες τους.
Είναι, στο κέντρο των δύο παλαμών μου.
Όποτε μακριά σου, με ντροπή τις ανοίγω, αγάπη να ζητιανέψω,
Αυτά με τρυφερότητα με βλέπουν,
Θυμίζοντας μου, πως έχω,
Όλον τον πλούτο του κόσμου μέσα τους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Γ.Ι.Χ. | | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
13-11-2021 @ 10:30 | Πάρα, πάρα πολύ ωραίο!! ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | malkon64
13-11-2021 @ 18:10 | Πολύ Ωραίο !!! ::yes.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
