Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 κόκκινο κοχύλι
 
Κάπου υπάρχει ένα κόκκινο Κοχύλι ...
κόκκινο άλικο σαν της καρδιάς το αίμα.
Κρύβεται μέσα του το αρχέγονο το σπέρμα ...
πού χει τη δύναμη το χάος ν' αναστείλει.

Στερνή ελπίδα τον κατήφορο ν'αλλάξει ...
άλλη χροιά και άλλο όραμα να δώσει. 
Άγραφους νόμους και αρχές να γιγαντώσει ...
και κάθε φαύλο σ'αγαθό να μεταλλάξει.

Κάποιοι τ'ακούν σαν παραμύθι κι ιστορία ....
μα γώ θαρρώ πως είναι δίκιο και αλήθεια .
Θα 'ναι της ζήσης απαξία και απείθεια ...
να μείνει ανάλλακτη του κόσμου η πορεία.

Πρέπει να βρούμε αυτό το κόκκινο κοχύλι ...
περνούν τα τέρμινα κι οι λύσεις αλαργεύουν.
Τα περιθώρια συγκλίνουν και στενεύουν ...
κι όλο πετρώνει το χαμόγελο στα χείλη .

Ζούνε στις θάλασσες συνήθως τα κοχύλια ...
μα 'χουν περάσει απ 'τη φτιάξη του αιώνες .
Πρέπει να ψάξουμε σε σπάνιους κρυψώνες ...
στων μακρυσμένων πλανητών τα περιήλια.





 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
zari.kardias
14-11-2021 @ 02:23
Πρέπει να βρούμε αυτό το κόκκινο κοχύλι ...
περνούν τα τέρμινα κι οι λύσεις αλαργεύουν.
::up.:: Τόσο όμορφα γραμμένη έμπνευση!!! ::up.::
Σαν ομοιοκαταληκτικά φιλοσοφημένος χρησμός!!!
...Στερνή ελπίδα τον κατήφορο ν'αλλάξει ::theos.::
Καλό ξημέρωμα...
Γιώργος Καλ-Ελ
14-11-2021 @ 10:38
Ζούνε στις θάλασσες συνήθως τα κοχύλια
μα 'χουν περάσει απ 'τη φτιάξη του αιώνες
Πρέπει να ψάξουμε σε σπάνιους κρυψώνες
στων μακρυσμένων πλανητών τα περιήλια
εξαιρετικό..πολύ όμορφο ::yes.:: ::wink.:: ::theos.::
Μπόσινας Νίκος
14-11-2021 @ 10:40
Πολύ όμορφο!
karabasgeorgos
14-11-2021 @ 12:40
εξαιρετικό φιλοσοφημένο
malkon64
14-11-2021 @ 15:13
Θαυμάσιο !!! ::yes.:: ::theos.::
CHЯISTOS P
14-11-2021 @ 16:14
Δίνεις μαθήματα ποίησης Αναστάσιε !
Κων/νος Ντζ
14-11-2021 @ 17:20
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Ιάνθη
14-11-2021 @ 22:06
Έξοχο!
-Ειρήνη-
16-11-2021 @ 14:32
Όμορφο ποίημα με κρυμμένη μια αίσθηση γωνίας και απόγνωσης. Προσωπικά πιστεύω το κοχύλι υπάρχει μέσα στον καθένα μας και οι σπάνιες κρυψώνες και τα περιήλια είναι οι πιο βαθιές γωνιές της ψυχής μας, έτσι το βλέπω. Ο κόσμος δεν αλλάζει γενικά και αόριστα, οι άνθρωποι αλλάζουν όταν το θέλουν. Ίσως κάποιοι να μη μπορούν, ίσως να χρειάζονται κάποιον άνθρωπο-κοχύλι, δηλ. κάποιον που το έχει βρει να τους δείξει το δρόμο... και οι πολλές μικρές αλλαγές είναι που φτιάχνουν τη μια μεγάλη. Πολύ όμορφη και ιδιαίτερη η σκέψη του κόκκινου κοχυλιού, σαν την ανθρώπινη καρδιά.

[...] Κάποιος που νιώθει ευγνωμοσύνη γιατί στον κόσμο υπάρχει η μουσική.
Αυτός που ανακαλύπτει με χαρά μια ετυμολογία.
Δύο πελάτες που σε κάποιο καφενείο παίζουν το σιωπηλό τους σκάκι.
Ο πηλοπλάστης που προκαθορίζει ένα σχήμα ή ένα χρώμα.
Ο στοιχειοθέτης που στήνει όμορφα τούτο το κείμενο και που ίσως δεν τ’ αρέσει.
Μια γυναίκα κι ένας άντρας που διαβάζουν μαζί τις τελευταίες στροφές ενός ποιήματος.
Κάποιος χαϊδεύοντας ένα ζωάκι που κοιμάται.
Κείνος που συγχωρεί ή θέλει να συγχωρέσει το κακό που του ΄γινε.
[...] Κάποιος που προτιμά να ‘χουν δίκιο οι άλλοι.
Οι άνθρωποι αυτοί, που μεταξύ τους δεν γνωρίζονται, έχουν σώσει τον κόσμο.
J.L. Borges.
Ζωή Α.
16-11-2021 @ 20:39
Κάπου υπάρχει ένα κόκκινο Κοχύλι ...
κόκκινο άλικο σαν της καρδιάς το αίμα.
!!!!!Πανέμορφο ΟΛΟ!!!!!! ::yes.:: ::up.::
::hug.::
φραγκοσυριανος
18-11-2021 @ 19:30
::up.:: ::up.:: ::up.::
φραγκοσυριανος
19-11-2021 @ 17:56
::up.::
ΜΙΧΑΛΗΣ 63
19-11-2021 @ 20:29
Πολύ ωραίο Αναστάση !!!! ::theos.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο