| |
Βρέθηκες στη γωνίτσα που αγάπησες
μ΄ ένα μικρό ασπρογάλαζο σημαιάκι στο χέρι
Κι ήρθες μαζί μας
βήμα το βήμα, καημό τον καημό
στους δύσκολους δρόμους
τους δύσκολους καιρούς
Στο διάβα μας, δακρυσμένες Παναγιές
με το αίμα του Χριστού στ' ακροδάχτυλα
πότιζαν τα Μαγιολούλουδα
Στα στενά σοκάκια τα σαββατόβραδα
ο χάρος κι η βροχή
κόνταιναν την περπατησιά μας
Κρατήσαμε την υπομονή
και την ανάσα μας
Πέρα απ' τις γωνιές του θανάτου
και τα σταυροδρόμια της οργής
μας χαμογελούσε το άστρο της θάλασσας
Σμίξαμε τα χέρια
και σπρώξαμε τη βάρκα μας
μέσα στο γιαλό
Μάγισσες μυρτιές και ροδιές
μας έσερναν στο χορό τους
γύρω από κύκλους νησιών
κι απόκρυφα ακρογιάλια
Στην πλώρη μας χίλιες γοργόνες
τραγουδούσαν το ταξίδι μας
και τα θαλασσινά φεγγάρια
χάραζαν στο κύμα
την ασημένια ρότα των ονείρων μας
Διάφανοι πάνω απ' τον αφρό
στροβιλιστήκαμε στις σταγόνες τ' ουράνιου τόξου
λουσμένοι σε χρωματιστό φως
πέρα απ' τις αστροπολιτείες του απείρου
Κι είδαμε πάλι τους δράκους
να χορεύουν γύρω από κύκλους φωτιάς
ανεμίζοντας τα ματωμένα σπαθιά τους
Όμηροι τώρα, προδομένοι απ' τα όνειρα
μόνοι μας πιά στις δημοσιές
αφουγκραζόμαστε τις μακρινές καμπάνες
με τ' ανατολίτικα τραγούδια στα χέρια μας
Κι εσύ, ακουμπισμένος στις ελιές
αναπαμένος, μα πάντα ξάγρυπνος
μας στέλνεις με το μικρό βοριά
το σοφό λόγο
τη λιτή μουσική
το πλατύ όραμα του δίκιου
και την ευθύνη του δικού μας ταξιδιού
στο λιθόστρωτο δρόμο των αγαλμάτων
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
