| |
Πάλι τα χέρια μου γεμίσανε με ρόζους,
δε με πειράζει, μα γεμίσανε νωρίς,
έτσι δεν πρόλαβα το έργο να τελειώσω,
και φάνηκε στον εαυτό πως είμαι ανεπαρκής…
Πάλι τα όνειρα αργούν να ξημερώσουν,
κι αυτό το σήμερα γεμάτο είναι δουλειά,
μα είναι σκέψεις που γλυκιά νότα μου φέρνουν,
σα το ταξίδι που σχεδιάζω για μετά…
Τώρα τα δύσκολα, δουλειά για να αποδώσει,
υστέρα έρχεται της γνώσης ο καρπός,
για να από-λάβεις, πρέπει εσύ, πρώτα να δώσεις,
και θα επιστρέψει, αν αξίζει, ο σκοπός.
Υστέρες σκέψεις το μυαλό να κατευνάζουν,
θέλω να είμαι και σε εκείνες επαρκής,
δουλειά λοιπόν διπλή, για να προ-λάβεις,
κι έτσι μέσω της δουλειάς, να ανταμειφτείς.
Κι εγώ που είμαι σ’ όλα αυτά και τι βιώνω;
είμαι στο σήμερα μ’ αρέσει η δουλειά,
κι αν ταξιδεύω που και που έξω απ’ το χρόνο,
νομίζω σκέφτομαι, τοπία, ιδανικά.
Πάλι τα χέρια μου γεμίσανε με ρόζους,
κι εδώ που γράφω ποιήματα, πονάνε τα κουμπιά,
μα είναι άλλο νόημα, που τη ζωή γεμίζει,
η ομορφιά μες στη ζωή… Φαίνεται στα “κενά”.
-Εκεί που γράφεις ποιήματα, ενώ ζεις όλα αυτά-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
