| |
Ανταμώσαμε σ’ άγρυπνες νύχτες
Σε καιρούς με φραγμούς και φοβέρες,
Σχεδιάσαμε όμορφες μέρες
Αριθμούς αγνοώντας και δείχτες.
Περπατήσαμε χέρι με χέρι
Σε γνωστούς και σε άγνωστους δρόμους,
Με το βάρος του χρέους στους ώμους
Και φτερό την ψυχή μας στ’ αγέρι.
Σ’ ένιωθα πλάι μου σκιά
Προχθές στο προξενείο,
Ήσουν κοντά και μακριά
ΕΔΩ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ.
Λευτεριά με ψωμί και παιδεία
Βροντοφώναζες κείνες τις μέρες
Κι η φωνή σου που σβήσαν οι σφαίρες
Της δικής μου φωνής η αιτία.
Θα σε βρίσκω για πάντα στους τόπους
Που το δίκιο ζητά μονοπάτια
Με τη πίστη της νιότης στα μάτια
Και αγνά ν’ αγαπάς τους ανθρώπους.
Πάντα θ’ ακούω μια φωνή
Φωτιά στην τυραννία
Χρέος και μνήμη που δονεί
ΠΑΝΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΑ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
