| |
Μία γυναίκα με μαύρα έκατσε εκεί δίπλα στην κολόνα και κρύφτηκε να δει την στέψη του και στέκετε να χαζεύει! Η χαρά του Στέμματος δεν ειναι χαρά, κάπου χάνετε ένα δάκρυ και μία σκέψη κοιτώντας το άγαλμα του πατέρα του! Η μητέρα του των εγκατέλειψε πολύ μικρό και έφυγε για το νησί και δε ξανά γύρισε ποτέ.
“Αστήρ μου” ψιθύρισε η γυναίκα με τα μαύρα και συνέχισε να τον κοιτάζει! Η γυναίκα με τα μαύρα με αργά βήματα έφυγε απο την είσοδο της μεγάλης αίθουσας, πριν όμως γύρισε και κοίταξε στα μάτια του νέου Βασιλιά, “Θυμήσου παιδί μου” είπε η γριά με τα μάτια της “Το σχέδιο μου ειναι τεράστιο και δε θα αφήσω κανέναν να σε ρίξει!” ξανά είπε και η μεγάλη πόρτα έκλεισε φεύγοντας απο το παλάτι προχωρώντας στους μεγάλους διαδρόμους όπου κανείς δε την βλέπει κανείς δε την αγγίζει!
Ο νέος Βασιλιάς αφήνει πίσω του την στέψη και το γλέντι και τρέχει προς την μεγάλη πόρτα που οι υπήκοοι την ανοίγουν! “Μητέρα” φώναξε προς την γυναίκα με τα μαύρα! Η γυναίκα γύρισε προς τα πίσω και τον κοίταξε απο μακριά! “μην πλησιάζεις παιδί μου” του είπε “Πρέπει να φύγω τώρα! Θα είμαι δίπλα σου” ξανά είπε και συνέχισε να προχωράει ενώ ο Βασιλιάς χάθηκε στις σκέψης του! “Πάντα θα είμαι ο Αστήρ σου!” δίπλα του έφτασε η γυναίκα του πιάνοντας απο τον ώμο και τραβώντας τον να πάνε στην αίθουσα “άσε την να φύγει Αλέξανδρε! Πρέπει να ξεκουραστεί!”
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
