| |
Tην ομορφότερη κοσμική όαση του δικού μας σύμπαντος
το μοναδικό και χαϊδεμένο παιδί του ηλιακού μας συστήματος
το δολοφονούσαμε κατά συρροή χωρίς σταματημό
κανείς δε σεβάστηκε το γαλάζιο πλανήτη το μοναδικό
στ' απεγνωσμένα μηνύματα που έστελνε εμείς αδιαφορήσαμε
τις απελπισμένες του κραυγές ποτέ δεν αφουγκραστήκαμε
κι όταν φτάσαμε στην μεγάλη ανεπανόρθωτη καταστροφή
δεν δείξαμε εμείς οι αχάριστοι κάτοικοι τη δέουσα προσοχή
το κόστος και το όφελος ενδιέφερε μονάχα την εξουσία
κίνητρο ήταν το κέρδος και το χρήμα η μόνη τους φιλοδοξία
πιστεύαμε ότι το έδαφος θα ήταν εσαεί ικανό να καλλιεργηθεί
γεμίσαμε τις ωφέλιμες εκτάσεις με τσιμέντο μέταλλο και γυαλί
πιστεύαμε ότι ο αέρας κι οι θάλασσες θα ήταν πάντα καθαρές
εφησυχασμένοι όντας με το αλάτι να τις καθιστά ευεργετικές
δε γνωρίζαμε πως η ασέβειά μας θα έκανε τη θάλασσα οχετό
πλημμυρισμένη στο πετρέλαιο στα λήμματα στο πλαστικό
αλίμονο είχαμε το δικό μας μοναδικό κόσμο όπου ζούσαμε
ήταν το σπίτι μας συνειδητά οι ασυνείδητοι το ξεπουλούσαμε
σε αντίθεση με τις επιταγές για της φύσης την αρμονία
υπήρχε χρόνος δε φροντίσαμε να επαναφέρουμε την ισορροπία
τα κακώς κείμενα δεν διορθώσαμε τους κινδύνους αψηφήσαμε
στη δύνη της αδιανόητης αυτοκαταστροφής υποταχθήκαμε
μολύναμε τους εαυτούς μας το νερό τον αέρα το έδαφος
ραδιενεργά απόβλητα θάψαμε στη θάλασσα και στο υπέδαφος
το κλίμα των πόλεων μετατράπηκε σε φαινόμενο θερμοκηπίου
αντλήσαμε τ' αποθέματα υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου
εξαντλήσαμε τ' αποθέματα πόσιμου νερού των επίγειων πηγών
από την υπεράντληση υδροφόρων ζωνών αιτία φονικών σεισμών
για μύρια χρόνια κατοικούσαμε στο μοναδικό κατοικήσιμο πλανήτη
κανένας Θεός δεν υπήρχε να τιμωρήσει τους ασύδοτους με κατακλυσμό
μόνοι μας προκαλέσαμε την αλόγιστη και μοιραία καταδίκη
κανένας παρείσακτος μετεωρίτης δε βρήκε τον πλανήτη απολαυστικό
τον τιμωρήσαμε τον καταδικάσαμε σε μετακίνηση του άξονα
με ολέθριες συνέπειες
ποιος επισκέπτης θα ταξίδευε στον άπειρο χωροχρόνο
να καταστρέψει ένα πανέμορφο και ήρεμο πλανήτη
κανένα σώμα δεν θα ταξίδευε
εμείς τον καταστρέψαμε οι δυνάμεις του καλού και του κακού
ήταν μέσα μας και όπως συνήθως συμβαίνει στη αιώνια πάλη
το κακό νικάει το καλό ανταμείψαμε το δώρο της νόησης με το χειρότερο τρόπο σ' αυτόν ή σ' αυτούς που απλόχερα μας τη δώρισαν.
οι αλλεπάλληλοι σεισμοί και τα ηφαίστεια
θύμιζαν τον πλανήτη στη νεαρή του ηλικία
θανατηφόρες ακτινοβολίες εξόντωναν τους ανθρώπους λόγω μείωσης
του μαγνητικού πεδίου των πόλων από τις βλαβερές ακτινοβολίες
σε πέντε χρόνια δε θα υπάρχει τίποτα έλεγαν οι επιστήμονες
αν συνεχισθεί η μειωμένη περιστροφή από το δεύτερο χρόνο
το γνωστό εικοσιτετράωρο έγινε εκατόν είκοσι τέσσερις ώρες
το έτος δύο χιλιάδες πενήντα
η ομορφότερη κοσμική όαση του γνωστού σύμπαντος
ο πλανήτης μας
το χαϊδεμένο παιδί του ζωοδότη ήλιου το σπίτι μας
για μύρια χρόνια έπαψε να είναι φιλικός
πολύ νωρίτερα από το αναμενόμενο τέλος
εμείς οι νοήμονες άνθρωποι κάτοικοι τούτου του πλανήτη
αχάριστοι όντας πληρώσαμε το τίμημα της νόησης
τον πέμπτο χρόνο ο πλανήτης άλλαξε μορφή κατέστη πλέον ακίνητος
καταστρέψαμε το σπίτι μας το μετατρέψαμε σ' ελάχιστο χρόνο
σε ένα υπερυψωμένο δαχτυλίδι περιμετρικής καυτής ερήμου
στη φωτεινή πλευρά και σε παγετώνα στη σκοτεινή
πλάτους χιλίων επτακοσίων χιλιομέτρων πέριξ της περιφέρειας
του ισημερινού με δυο αφιλόξενους ταραγμένους υπερωκεανούς
χωρίς επικοινωνία μεταξύ τους
εκατομμύρια ψυχές χάθηκαν πόλεις χώρες ήπειροι εξαφανίστηκαν
ουρανοξύστες ξεμυτίζουν σαν ύφαλοι στο θαλάσσιο τοπίο,
οι αέρηδες φυσούν μανιωδώς ανάμεσα στις κορυφές των πύργων
που έχτισαν οι ματαιόδοξοι αμετανόητοι υπαίτιοι της συμφοράς
δεν υπάρχουν πια τέσσερις εποχές υπάρχει μία καυτή πλευρά
από τις ανελέητες ακτίνες του άλλοτε ζωοδότη Ήλιου
και μια σκοτεινή παγωμένη πλευρά με θερμοκρασίες που αγγίζουν
τους εξήντα βαθμούς Κελσίου εκατέρωθεν του μηδενός
πάγος από τη σκοτεινή πλευρά και φωτιά από την άλλη
ο χρόνος αυτή η σταθερά που δημιούργησε ο άνθρωπος
για να μετρά τις φάσεις της ζωής του έπαψε να υπάρχει
ο χρόνος πέθανε μαζί με τον πλανήτη
μαζί με τους αθώους και τους ενόχους
ήταν αργά για τον πλανήτη να επανέλθει
η όμορφη πολύχρωμη μπάλα άλλαξε
αλίμονο η αταξία ήταν εμφανής
γιατί τόση αχαριστία!
κλονίσθηκε η ισορροπία
θα έλεγε ένας εξωγήινος παρατηρητής
θύμωσε ο πλανήτης κι εκδικήθηκε τους αχάριστους κατοίκους
που κατέστρεψαν τη φύση τη χλωρίδα και την πανίδα του
κουράστηκε ο πλανήτης να δίνει ζωή
απηυδισμένος σταμάτησε να περιστρέφεται
γύρω από τον ήδη αποσταθεροποιημένο άξονά του δυο λωρίδες αιώνιου λυκόφωτος χώριζαν τον πλανήτη στα δυο
στην Καραϊβική τον Παναμά το Περού και μέρος της Βραζιλίας δυτικά
στην Ινδία και τον πρώην δικό της ωκεανό ανατολικά
έκταση συνολικά όση η Νότιος Αμερική
δύο παραλληλόγραμμα γης υποφερτής ζωής σε όλο τον πλανήτη
εκεί στοιβάχτηκαν οι επιζήσαντες
τα πλάσματα στην πλευρά του ήλιου που επιβίωσαν
ο πλανήτης μετατράπηκε σε απέραντο νεκροταφείο
οι εναπομείναντες που ζούνε στα όρη υφάλους των ωκεανών
κρύφτηκαν σαν τους πρωτόγονους σε σπηλιές
εξέρχονται μόνο να κυνηγήσουν για να επιβιώσουν
λησμόνησαν τις βασικές κοινωνικές και ηθικές αρχές τους
μετατράπηκαν σε όντα με ζωώδη ένστικτα επιβίωσης
ο ένας σκότωνε τον άλλο για τροφή και πόσιμο νερό
οι παγωμένες πόλεις της σκοτεινής πλευράς έγιναν καταφύγια
για ανθρώπινες αγέλες χωρίς φραγμούς χωρίς καταστολή
καυτό φως εξήντα δυο ωρών και άλλες τόσες η παγωμένη νύχτα
οι καλλιέργειες καταστράφηκαν πείνα θέριζε τους απεγνωσμένους
τροφή έδινε στους ανθρώπους η θάλασσα από τα είδη που επέζησαν
μετατράπηκε σε έρημο τόπο το φωτεινό μέρος
με μοναδικές υποφερτές περιοχές τα δύο σημεία σ' ανατολή και δύση
στο μεταίχμιο ημέρας νύχτας εκεί άρχισε να κυοφορεί η ελπίδα
για μια νέα αρχή εκεί άρχισε ένα νέο είδος ανθρώπου
περιορίσθηκε το προσιτό βιώσιμο περιβάλλον στο ένα χιλιοστό
με τη γνώση των λαθών του παρελθόντος και βλέμμα στο μέλλον
δυο κράτη ίδρυσαν οι επιζήσαντες το Δυτικό στον Παναμά
και το Ανατολικό στη Βομβάη της Ινδίας με προτεραιότητα
στην επιβίωση του είδους με την κατασκευή σκαφών σωτηρίας
και στη δέσμευση των αποθεμάτων τροφής φαρμάκων και νερού
συσσίτια δίνονταν με δελτίο και στηρίζονταν σε βασικές
πρωτεΐνες αμυλώδη και οριακά σε φρέσκα λαχανικά για
την αποφυγή ασθενειών λόγω της έλλειψη φρέσκιας τροφής υδατάνθρακες πρωτεΐνες λίπη σιτάρι πατάτες μανιόκα σκόνη
γάλα σόγια κρέατα αποθηκεύτηκαν σε διάφορες μορφές
οι εναπομείναντες προσάρμοσαν την εξελεγκτική πορεία τους
με τις νέες συνθήκες επιβίωσης και προσαρμοστικότητας
στη σκοτεινή πλευρά παρέμειναν ελάχιστα είδη στοιχειώδους μορφής
προσαρμόστηκαν κι αυτά στις νέες ιδιαίτερα σκληρές συνθήκες
μια στάση στην έρημη σελήνη αρκεί να νιώσει κάποιος
το μεγαλείο αυτού του απροστάτευτου απέραντου γαλάζιου
λίγοι εκλεκτοί τώρα περιστρέφονται πέριξ του έρημου πλανήτη
πάνω σε διαστημικούς σταθμούς σε ψυχρά τεχνολογικά κήτη
από γυαλί και μέταλλο αναμένοντας τους θεούς στη μάνα γη
αυτοί όμως δε θα έρθουν γιατί δεν υπήρξαν δεν ήσαν αληθινοί
υπήρξαμε μόνο εμείς οι αχάριστοι αυτοκαταστροφικοί
κάποιοι άλλοι εκλεκτοί κίνησαν για τους δορυφόρους του Κρόνου
έφυγαν δεν άντεχαν τις απαίσιες κραυγές των θαλάσσιων τεράτων
τη συναυλία των καυτών ωκεανών στα άκρα των δυο περάτων
“Θυμάμαι τη γαλάζια θάλασσα τα βήματα πάνω στην άμμο τη ξανθή
αμέριμνα τα χρόνια εκείνα ανάσες με αέρα φυσικό νερό από πηγή
όλα αυτά τα πρόλαβα τις μέλισσες που επικονίαζαν τα άνθη στην εξοχή
τα όμορφα βουνά του τόπου μου τα ποτάμια τα καταπράσινα δάση
τα προστάτευα αλλά δεν αρκούσε χρειαζόταν κοινή συμμετοχή”
έλεγε ένας άντρας που εξιστορούσε τις εμπειρίες του σ' ένα μικρό παιδί .
“Κάπου να πατήσω ,κάπου να πιαστώ
ώθηση στον πλανήτη μου να δώσω
από την αδράνεια η Γη ν' αποσπαστεί
στα παιδιά της να δώσει ξανά τη ζωή”
θα έλεγε ο Άτλας ο δυνατός αν δεν ήταν μυθικός
οι εναπομείναντες μεταπρωτόγονοι κάτοικοι του πλανήτη
των δυο υποφερτών περιοχών δεν επικοινωνούσαν
γιατί μεσολαβούσε τεράστια καυτή έρημος
περίμεναν να άρει το πείσμα του ο πλανήτης ν' αρχίσει να περιστρέφεται
γεγονός που θεωρούσαν οι αισιόδοξοι εφικτό και ανάμεναν το θαύμα
όμως η χρονική διάρκεια της ανθρώπινης ζωής μπροστά στην απεραντοσύνη
του χώρου και του χρόνου είναι μηδαμινή για να γίνει αντιληπτή η επανεκκίνηση
οι αισιόδοξοι επιστήμονες ευελπιστούσαν στη λύση του “ορίζοντα των γεγονότων”
και σε άλλες σύγχρονες θεωρίες
πόσο χρήσιμο και πόσο εντυπωσιακό να ζουν οι άνθρωποι στο μεταίχμιο
της άγνοιας και της γνώσης και τελικά να τους κερδίσει η γνώση!
Θεσσαλονίκη 25 Νοεμβρίου 2021
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
