| |
| | Καρτεροσύνη |  | | | Καλημέρα σε όλες και σε όλους | | |
Μαντάτο στέλνω με γλαρί, κορίτσι του καρνάγιου,
που το καντήλι, με σπερνό, ανάβεις κάποιου άγιου,
να σου ‘χει πάντα ξέχειλη, την κούπα του κουράγιου.
ως δένεις την ελπίδα σου στη σάγουλα σκαντάγιου,
και τη βολίζεις, για τα 'με, σε χείλωμα μουράγιου.
Μην γινατέβεις, τζόγια μου, που θάλασσα αφρούσα,
σε μπλάβες αμασκάλες της, με πήρε σε πλεούσα,
και τρέμεις, πως εδίκωσε, το νου μου, αναρρούσα,
με γάρμπος της, με διώμα της, με γαλιφιές, με λούσα.
Μη στοχαστείς, πως μ' άρπαξε, τρικύμια μανιασμένη,
στη ρότα μου, που ξάμωσαν, καιροί φαμακωμένοι,
και σβήστηκε η νιότη μου, στην άρμη τραφιασμένη.
Μην ξυπαστείς, πως έβαλα, πάν' από σε, μπερκέτι,
και πως το πλούτος είναι, πια, το μόνο μου σεκλέτι.
Αγκάλη, βγάλε απ' το νου, πως άλλη με ζεσταίνει.
Αν την καρτεροσύνη σου, μαρτίγου μου πελάγιου,
για φάρο έχω, θα σμιχτεί, η πολυκυματούσα,
με τη μπουνάτσα, τη βιδιά, θα ‘ναι σιγανεμένη,
κι απ'το πικρό, τ' αβάσταγο, το θλιβερό κουρμπέτι,
θε θα βρεθώ, πιο γλήγορα, στον κόρφο που γλυκαίνει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | | |
|
malkon64
25-11-2021 @ 10:05 | Πολύ Ωραίο !!! ::yes.:: ::theos.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
25-11-2021 @ 13:40 | Καλώς τον, υπέροχο!!! υπέροχο!!! ::hug.:: ::hug.:: ::hug.:: | | -Ειρήνη-
26-11-2021 @ 16:55 | Όμορφο ποίημα, παραπέμπει σε άλλες εποχές... υπάρχει μια κρυμμένη τρυφερότητα στους στίχους του, είναι γραμμένο από την πλευρά του ναύτη που ανησυχεί για τη λύπη της αγαπημένης του, δείχνει την έγνοια του για κείνη που φαίνεται να ξεπερνά αυτή για τον εαυτό του... και το τέλος του όμορφο, μπορεί η υπομονή της να τον φέρει πιο γρήγορα κοντά της... | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
