| |
Δίχως τη δική σου συντροφιά
μοιάζω με φτωχά ραμολιμέντα
που στου καφενείου τη γωνιά
συνωθούνται για ψιλή κουβέντα
κι αρχινάν να παίζουνε χαρτιά
και με ξερή, θανάση και κοντσίνα
προσπαθούν να δώσουν μαχαιριά
στης έρμης ζωής τους τη ρουτίνα.
Κι αν έχω μια γέρικη καρδιά
τη ρύθμισες για να χτυπάει
για εσένα αποκλειστικά
στα μαύρα του ντουνιά τα χάη.
Κι αν έχω μια γέρικη καρδιά
σαν το κειμήλιο σε φυλάει
κι όσο ζω ματάκια μου γλυκά
παράφορα θα σ’ αγαπάει.
Δίχως τη δική σου συντροφιά
μοιάζω σαν τους γέρους γεμιτζήδες
που στου καφενείου τη γωνιά
λεν για λαίλαπες και καταιγίδες
και τη σάπια κι άδεια τους ζωή
τη βουλιάζουνε μες στα κονιάκ τους
που σαν έρημος είν’ ανοιχτή
γύρω τους μ’ αμμόλοφους και κάκτους.
Κι αν έχω μια γέρικη καρδιά
τη ρύθμισες για να χτυπάει
για εσένα αποκλειστικά
στα μαύρα του ντουνιά τα χάη.
Κι αν έχω μια γέρικη καρδιά
σαν το κειμήλιο σε φυλάει
κι όσο ζω ματάκια μου γλυκά
παράφορα θα σ’ αγαπάει.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
