| |
Σαν καράβι η ζωή μ' έχει τσακίσει
Πριν προλάβει η χαρά να με γνωρίσει
Σαν σκαρί που έπεσε σε μία ξέρα
Μ' έχει φάει η αλμύρα κι η φοβέρα...
Μοναξιά.. μέσα στη μέση του πελάγους
Νά 'χω φίλους μου.. στυγνούς.. άγριους βράχους
Να βυθίζομαι στις νύχτες σου μονάχη
Στων κυμάτων σου να χάνομαι τη μάχη...
Μα.. πώς είναι δυνατόν να σε ξεχάσω ;
Για μια θάλασσα τον Έρωτα να χάσω !
Εσύ είσαι ουρανός και γη κι αέρας
Το Χρυσόμαλλο της Θύμησης το Δέρας...
Να σε ψάχνω μια ζωή μέσα σε χάρτες
Θαλασσιές μες στην ψυχή φοράω χάντρες
Μην τυχόν και δόλιο μάτι με αγγίξει
Και η τόση απουσία μου σε πνίξει...
...
Στον αφρό πάλι θα δώσω τ' όνομά σου
Όσα είχα είναι τώρα πια δικά σου
Της καρδιάς μου η μικρή περιουσία
.. Όσα έζησα μαζί σου.. η Ουσία...
13-10-2013
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
