Παλιές αγάπες σαλεύουν
ξεχασμένες
υφαίνουν στο παρόν
αποθυμιές
Κι ενώ θαρρείς πως είναι
πεθαμένες
σε ραίνουν ξάφνου
με δροσοσταλιές.
Έρχονται απατηλά και σου χτυπούν
την πόρτα
αργόσυρτα της θύμησης
τα χάδια
Ανασαλεύουν στις ρωγμές σου
ανεμόδαρτα
νοσταλγικά γλυκόπικρα
σημάδια.
Ξάφνου τα μάτια της θυμάσαι
και ραγίζεις
σαν θήραμα γυρεύεις κάπου
να κρυφτείς
Νιώθεις βαθιά μέσα σου ευάλωτος,
δακρύζεις
είναι μαθές ο Έρωτας....
Άγριος θηρευτής
Οι θύμησες αρπακτικές οίκτο
δε δείχνουν
μήτε η συμπόνια στα στήθη τους
φωλιάζει
Στα περασμένα απρόσμενα
σε ρίχνουν
εκεί που ο πόνος τους βουβά
σε κομματιάζει.....
