| |
Ο σκοτεινότερος δρόμος του κόσμου
δεν είναι αυτός που στερείται φωτισμού
αλλά αυτός που επέλεξες για να φύγεις μακριά
είναι ο δρόμος που σαν τον διάβηκες
έγιναν θαύματα στο πέρασμά σου.
Γέμισε με άστρα τ' ουρανού
με γαλαξίες συγκεντρωμένους πάνω σου
σαν πελώρια φίδια ,σαν ομόκεντροι κύκλοι,
σαν φυγοκεντρικά πυροτεχνήματα
η έξοδός σου ήθελες να είναι φανταχτερή, το πέτυχες.
Και σαν έφθασες στην άκρη του δρόμου
πήρες μαζί σου τα πάντα κι έφυγες,
άφησες πίσω σου τ' αρπακτικά της νύχτας
το φόβο και την ερημιά ,πήρες μαζί σου το φως
έμεινα μόνος στη ζοφερή κι ερεβώδη έρημο.
Ελπίδα και προοπτική καμία χωρίς μέλλον ,
χωρίς μνήμες, μοιάζουν όλες μακρινές
σαν ψευδαισθήσεις ένα ξεχασμένο όνειρο,
ανέλαβες και πέτυχες το θάνατό μου.
Τώρα σε βλέπω χωρίς να με νιώθεις
σαν μακρινή οπτασία ,στερείσαι τύψεων
αισθημάτων κι αισθήσεων κανένα στοιχείο
της παρελθούσης μορφής σου δεν υφίσταται.
Έμεινε μια εικόνα μια οπτασία που ξεθωριάζει σταδιακά.
Fading . Καμιά επαφή, καμιά είδηση, αδιαφορία.
Σε τι διαφέρει ο θάνατος; Είσαι παρελθόν.
Λείπουν οι αγαπημένες εικόνες ήταν χαμένες ψευδαισθήσεις.
Ακτή Σαλονικιού 8 Απριλίου 2013
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
