| |
Ω τι χειμώνας ήταν αυτός!
Αλησμόνητος θα είναι
η νοητή παρουσία σου
ζέστανε τις κρύες νύχτες ,
ελάφρωσε την κούραση
και το βάρος της ψυχής μου,
παράπαια σε δύσβατα νοητικά μονοπάτια
κι ατραπούς ανεκπλήρωτων ερώτων,
μέχρι που ήρθες εσύ.
Ήσουν οι Αλκυονίδες ημέρες
του ατέλειωτου χειμώνα μου.
Ήταν μεστός ο χρόνος αυτός
και η πνευματική σοδειά καλή,
σ' ακολούθησα στο μαραθώνιο της γραφής .
Ω συ λαμπρή στο νου και τη γραφή κόρη
θεσπέσια στην όψη κόρη
διαφεντεύεις τον οίστρο της γραφής μου,
ομορφαίνεις και τη ζωή μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
