| |
Στη στενοχώρια μου
αναρωτιέμαι αν μπορείς να ζήσεις χώρια μου
Να μην ακούς όταν ξυπνάς γλυκά τα λόγια μου
Ήμουν φθινόπωρο και συ τα πρωτοβρόχια μου
Πάλι δεν κοιμάμαι, γιατί σε θυμάμαι
έρχεσαι και φεύγεις μέχρι το πρωί
Δεν είναι δικό μου, πλέον το μυαλό μου
και μου καταστρέφεις όλη τη ζωή.
Ψάχνω τα βράδια μου
το πρόσωπο σου να του δώσω όλα τα χάδια μου
Σαν ένα φως που θα φωτίσει τα σκοτάδια μου
Και απ' την αρχή να συμπληρώσεις τα κομμάτια μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
