Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 επιστροφη
 
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ

Και έγιναν οι στίχοι μου τα μνήματα των ανεκπλήρωτων

Οι αλήθειες μου καλυμμένες από μουτζούρες πετάχτηκαν με τα άλλα σκουπίδια στον κάδο του δήμου

Και από μένα απέμεινε μόνο φασαρία και θόρυβος έτσι όπως έσερνα το σκουριασμένο μου το όνειρο

Και έβαψα το σκοτάδι μου με το φως της μέρας για να μπορέσω να το μετακινήσω στην επόμενη νύχτα χωρίς να προκαλέσω τον ήλιο

Και περιπλανήθηκα στην ξενιτιά των ανθρώπων για να έχω να γυρίσω πίσω στην σπηλιά μου λυτρωμένος

Σαν ένα ξερό λουλούδι που γύρισε και κρύφτηκε μέσα στον σπόρο του ξέροντας ότι από καμιά μέλισσα δεν θα λείψει

Α.Π.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

δεν υπαρχεις στο μελανι της γραμμης
 
Αγιοβλασιτης
12-12-2021 @ 15:58
Ωραίο.. ::theos.::
TamaraYeo
14-12-2021 @ 19:32
Everything would be better if more people were like you. https://kitchenremodelingdaytonohio.com
-Ειρήνη-
15-12-2021 @ 13:54
Η απόλυτη μοναξιά, ένας άστεγος συναισθημάτων... ο τελευταίος στίχος, σα να ξαναγίνεται μωρό και να ξαναγυρίζει στη μήτρα... γιατί είναι ξένος για όλο τον κόσμο. Έντονοι οι στίχοι σου, έχουν ένα μίγμα θλίψης, οίκτου αλλά και σεβασμού απέναντι στον άνθρωπο αυτό, που είναι αξιοπρεπής στη μοναξιά του, δεν παρακαλάει.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο