| |
Θυμαμαι τα λογια που μου ειπες
"γινομαστε η τροφη για γυπες
κανεις δεν προκειται να μας κλαψει
κι ενα κερακι να μας αναψει"
"η αποσταση ολοενα μικραινει
μονο ενας αναστεναγμος βγαινει
για κατι αλλο ειμασταν πλασμενοι
κι οχι απ' το λιθιο βαλσαμωμενοι"
'Σ'αγαπησα ομως και φτανει
γλυκανε λιγο το σκοταδι
πηραν οι μερες μορφη και σχημα
στην θαλασσα γιναμε κυμα '
Θυμαμαι τις σιωπες που μου δωσες
και τον καημο σου δεν προδωσες
ετσι ποναγα και για τους δύο
κι αβασταχτο κουβαλαγα φορτιο
Σ'εβλεπα αδρανη κουλουριασμενη
στον δικο σου κοσμο χαμενη
κι ελεγα τι να σκεφτεσαι τωρα;
αντε να περασει κι αυτη η μπορα.
Σ'αγαπησα κι εγω οσο μπορουσα
ησουν αιτια κι αφορμη που ζουσα
και πριν τα λογια γινουν σταχτη
δως μου τα χειλη σου και παλι
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
