heardline
19-12-2021 @ 00:55 | Είναι ένα «εκ καρδίας» εξαίρετο και συναισθηματικό ποίημα Τάσο, μπράβο!
Και εγώ που το διαβάζω ευρισκόμενος στην ξενιτιά....καταλαβαίνεις...
Βέβαια έρχομαι προς εκεί συχνά και συχνότερα πριν τον άκαρδο αυτό ιό.
Με την ευκαιρία, θα πω για τον ιό...
Ο ιός είναι ξεφτέρι...
(και την πέφτει απ' τ' αέρι)
Και τι κεφάλι που φορεί
ετούτος ο ιός μας,
είναι κανένας ν' απορεί
πως δράττει για κακό μας...
Χωράνε πάνω μάτια λες
και βλέπει που την πέφτει,
τέτοιο κεφάλι για να κλαις
που κείνον βγάζει ψεύτη;
Σχεδόν είναι αόρατος
και σώμα δεν υπάρχει
κι αυτός ο τρισκατάρατος
κι ημών να προϋπάρχει;
Καρφίτσας δε μικρότερη
με τέτοια εξυπνάδα,
την κεφαλή ανώτερη
έχει με αγριάδα,
εξ' όλων που 'ναι πα στη γη
και όλοι τον φοβούνται
και είναι όλοι σε φυγή
μη κι απ' αυτόν νικιούνται.
Χαχαχαχαχαχα
Και πάλι μπράβο για το ποίημά σου Τάσο!!!
Είναι εκτός από εξαίρετο και πολύ συγκινητικό...
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
19-12-2021 @ 01:01 | ::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | |
iokasth
19-12-2021 @ 08:05 | Περιεγραψες εξαιρετικά ξενητεμένων όνειρα.
Πολύ συγκινητικο..
Νεφέλη. | |
CHЯISTOS P
19-12-2021 @ 09:43 | Συγκλονιστικό ποίημα ! | |
heardline
19-12-2021 @ 09:54 | Και πάλι καλημέρα Τάσο!!
Το ξαναείδα το ποίημά σου και εκτός ότι ισχύουν
όσα σου έγραψα χτες, αλλά και οι υπόλοιποι που
γράφουν σήμερα, νομίζω ότι είναι ένα από τα καλύτερά
σου που έχω διαβάσει από σένα μέχρι σήμερα.
Και έτσι το πέρασα στα αγαπημένα μου!
| |
vasilis g.
19-12-2021 @ 14:35 | Πάρα πολύ όμορφο...
μαζί με το σπουδαίο νόημα του ανεκπλήρωτου τάματος που κυριαρχεί...
πρέπει να τονίσουμε και την εξαιρετική ζωντανή περιγραφή...
ακόμη και το συναίσθημα που βγάζει...
και όλα μαζί θα του έδιναν μια επάξια θέση
σε βιβλίο λογοτεχνίας...!!! | |
Ζωή Α.
19-12-2021 @ 20:02 | Ήτανε της μοίρας το γινάτι ...
κι έμειναν οι στράτες σφαλιστές.
!!!!!Εξαιρετική αφήγηση!!!!! ::theos.::
::up.:: ::hug.:: | |
Κοσμάς Δ.
19-12-2021 @ 21:19 | Μπράβο Τάσο
Πολύ ωραίο ποίημα !
Καλά Χριστούγεννα με υγεία! | |
zari.kardias
20-12-2021 @ 02:11 | Τέρμινα περάσαν και καιροί ...
τα μαλλιά του γέμισαν με χιόνια.
όμως δεν το έσβησαν τα χρόνια ...
στο μικρό ξωκκλήσι το κερί .
Τόσο όμορφα περιγραφικό!!! ::up.::
...& βαθιά συγκινητικό!!! ::theos.::
::hug.:: | |
Κων/νος Ντζ
20-12-2021 @ 09:40 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
-Ειρήνη-
20-12-2021 @ 13:54 | Πολύ όμορφη και συγκινητική η ιστορία σου! Έχεις το ταλέντο, ακόμα και σε καθαρά αφηγηματικά ποιήματα, να δημιουργείς έντονα συναισθήματα. Ενώ διηγείσαι τη ζωή του Στρατή, δείχνεις πώς η επιθυμία της επιστροφής τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα και ταυτόχρονα γράφεις και σκεψεις που είναι μεν δικές σου, αλλά είναι σα να τις εκφέρει αυτός.. ακόμα και ο επίλογος θα μπορούσε να είναι οι τελευταίες του σκέψεις... και συμφωνώ απόλυτα με την τελευταία πρόταση του vasilis g. Διάβάζοντάς την ιστορία σου, ήταν σα να έβλεπα μια μικρή ταινία μπροστά μου! | |
ΜΙΧΑΛΗΣ 63
20-12-2021 @ 14:26 | Πολύ ωραίο Αναστάση !!!! ::theos.:: | |
malkon64
20-12-2021 @ 21:03 | Έξοχο !!! ::yes.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
 |
