| |
Σαν του λιμανιού τον αχθοφόρο
βάσανα και πίκρες κουβαλάω
που δυσβάσταχτο μου βάλαν φόρο
να μη δω χαρά, να μη γελάω.
Μ’ αν θα’ ρθείς χελιδονάκι μου γλυκό
το σταχτή θα μου φωτίζεις ουρανό
αφορμή και λόγος θα’σαι για να ζω
δίπλα σου μία ζωή να σ’ αγαπώ.
Γύρισε και δώσε μου το στόμα
τα βελούδινα τα χείλη σου να πιω
και γερμένο άσε με ακόμα
στης αγκάλης σου το τζάκι το ζεστό.
Τα λευκά σου χέρια κάνε στρώμα
πάνωθέ σου σαν μωρό να κοιμηθώ
γιατί χώρια σου είμαι σε κώμα
δίχως της αγάπης σου το γιατρικό.
Η παλιοζωή μου λάου λάου
καταιγίδα μού’ γινε και δίνη
και του πόνου τ’ άστοργο Νταχάου
σαν το μπρούσκο το κρασί με πίνει.
Μ’ αν θα’ ρθείς χελιδονάκι μου γλυκό
το σταχτή θα μου φωτίζεις ουρανό
αφορμή και λόγος θα’σαι για να ζω
δίπλα σου μία ζωή να σ’ αγαπώ.
Γύρισε και δώσε μου το στόμα
τα βελούδινα τα χείλη σου να πιω
και γερμένο άσε με ακόμα
στης αγκάλης σου το τζάκι το ζεστό.
Τα λευκά σου χέρια κάνε στρώμα
πάνωθέ σου σαν μωρό να κοιμηθώ
γιατί χώρια σου είμαι σε κώμα
δίχως της αγάπης σου το γιατρικό.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
