| |
Παραμονή των Χριστουγέννων.
Κι όπως έχει μπει για τα καλά ο χειμώνας (με τα κρύα και τα χιόνια του), εσύ, όρθια στο παράθυρο του δωματίου σου, ρεμβάζεις κοιτάζοντας στον κήπο του σπιτιού σου τους χιονισμένους θάμνους κι ένα σπουργίτι που πετάει γύρω γύρω ψάχνοντας για λίγα πεταμένα ψίχουλα.
Εφέτος που δεν είμαστε πια μαζί, σκέφτεσαι ότι ίσως δεν έπρεπε να ερμηνεύεις πάντα τη διάθεσή μου ανάλογα με τη δική σου.
Και να χαμογελάς με απορημένα τα λαμπερά σου μάτια.
Ωστόσο, δεν είσαι θυμωμένη. Αλλά ούτε γενναιόδωρη σε συναισθήματα…
Κι εγώ, καθισμένος μπροστά στο τζάκι δίπλα στο χριστουγεννιάτικο δέντρο (που το στόλισα με παιδιακίστικη χαρά !), κοιτάζω από κάτω τη μικρή φάτνη με τα ξύλινα ομοιώματα των Μάγων και της Αγίας Οικογένειας.
Και καθώς το κρύο σφίγγει και η Άγια νύχτα φεύγει γεμάτη ομορφιά σε μια αρμονία απόκοσμη και κατανυχτική, συλλογίζομαι το παρελθόν μας που θα σβήσει…
Αυτή την παράξενη παραμονή των Χριστουγέννων…
…………………………
Άσχετο:
Για το μαύρο του το χάλι
πάντοτε τού φταίνε οι άλλοι !
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
