| |
Και έφτασε ο καιρός που
οι παλιές φωτογραφίες θα μπουν
σιγά σιγά σε κάποιο συρτάρι,
με την μορφή σου να θολώνει
καθώς ο χρόνος θα περνα.
Το σπίτι θα ερημώσει,
μα ο απόηχος των βημάτων σου θα συνεχίσει
να αντηχεί στα βάθη κάποιας μνήμης.
Δεν είναι που φεύγεις,όχι.
Είναι που παίρνεις μαζί σου
συναισθήματα θαλπωρής που
κρατούσαν μακρία της ψυχής μου τους χειμώνες.
Είναι που η παιδικότητα μου
μένει ορφανή,με μόνο θύμησες
να της κρατούν το χέρι,
Είναι που το καντήλι σου έσβησε
μα η ψυχή σου φέγγει ακόμη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
