| |
Τον ήλιο να προσμένει Κυριακές
τον είχε...Ακόμα ευχή και μαξιλάρι
Κι ένας παραμυθάς,από τα χθες
της κράταγε του οίστρου το φανάρι
Ακούραστος τη σήκωνε ψηλά
Ανάποδα...Ηταν πάντα στο πλευρό της
Και χαίροταν !!! Λιογέρματα πολλά
Γιατί δεν κοίταζε το πρόσωπο της
Τραγούδια ...ήθελε μόνο, αισθαντικά
τον κούραζαν οι σκέψεις, που είχαν χρώμα
Μα ανάστησε,,,Κοιτώντας χαμηλά
τα όνειρα, που πέσανε σε κώμα
Τον ήλιο να προσμένει Κυριακές
στις παραισθήσεις μάθαινε,να ελπίζουν
Κι αν δάκρυζε,,του φώναζε«Δε φταις»
Ποτέ τα παραμύθια...Δε δακρυζουν
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
