Ερευνητής Αλήθειας
09-01-2022 @ 01:05 | Πολύ ωραίο! | |
heardline
09-01-2022 @ 02:08 | Όμως σου λέω μην η τύχη σου γελάει,
αν την σκοτώνεις απ' τα νεύρα μία μέρα
και σε ιδούμε στην TV να στη βαράει
αν μάς το λέγεις πως σε πίεζε η βέρα;
Τάσο παράτα και καμιά και πάνε σ' άλλη,
καμιά μικρούλα να σ' ανάβει και το αίμα,
αν έχει βέβαια αυτά που λένε κάλλη
κι όχι να είναι τροφαντό, κανένα θρέμμα.
Εγώ τη γλίτωσα, φονιάς θα είχα γίνει
για μια περίεργη με τα πολλά μπλα μπλα της,
που και ο Τσίμας τέτοια σχέση δεν εγκρίνει,
μη και τη σκότωνα να χάσει τη μιλιά της.
Καλή Χρονιά Τάσο!! Πολύ ωραίο το ποίημά σου!!!
Μεταξύ σοβαρού (εσύ) και αστείου (εγώ) λέγονται
πολλές αλήθειες περί των δύο ξένων, που πριν
ήταν κολλητοί στη ζωή.
Και στις δύο τις περιπτώσεις όμως το γυαλί δεν
φαίνεται να επανέρχεται καθώς είναι πλέον θραυσμένο.
Έχω κάνει μία θεώρηση γενικευμένη για τις σχέσεις Τάσο,
την εξής:
Μόνο ο εαυτός μας είναι δικός μας, δεν χάνουμε κάτι.
Και ακόμη και αν η σχέση είναι τέλεια, πάλι μία μέρα θα
μείνουμε μόνοι, και θα μείνουμε κάποια στιγμή σίγουρα.
Και η ζωή περπατά με το δυνατό, καθώς η αδύνατη σχέση
διαλύεται δίνοντας τη δυνατότητα για μία νέα δυνατή, να
αντέχει στο χρόνο και να είναι παραγωγική.
Παραγωγική σε χαρά, σε κέφι και όρεξη για δράση, για
ζωντάνια και ευχαρίστηση και δημιουργικότητα.
::hug.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
heardline
09-01-2022 @ 02:38 | Τάσο από λάθος στο σχόλιό μου έγραψα Τσίμας ενώ είναι Τζούμας.
Και δυστυχώς την κουτσουκέλα την έκανε ηθοποιός που σημαίνει φως
και όχι ο τόσο καλός και φωτεινός δημοσιογράφος Τσίμας... | |
Κων/νος Ντζ
09-01-2022 @ 08:56 | Ωραίο!!!
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
malkon64
09-01-2022 @ 10:32 | ::yes.:: ::yes.:: ::theos.:: | |
Μπόσινας Νίκος
09-01-2022 @ 10:56 | Είναι πολύ ωραίο! | |
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
09-01-2022 @ 18:47 | ::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: | |
-Ειρήνη-
10-01-2022 @ 14:40 | Στοχαστικό κι όμορφο ποίημα για την αποξένωση... και τόσο αληθινό... ειδικά η 4η στροφή. Αναστάσιε, έχεις την ικανότητα να βλέπεις το καλύτερο στην ανθρώπινη φύση και να το περνάς αυτό στα ποιήματα σου... βλέπεις τον κόσμο όπως θα έπρεπε να είναι, αγγίζεις το ιδανικό... η τελευταία στροφή αυτό δείχνει. Στον πραγματικό κόσμο όμως, σ' αυτή την πόλη που κρύβει τις σκιές (τι εύστοχος στίχος! σα να κόβεται ένα κομμάτι του ανθρώπου ή σα να περπατάει κανείς στο σκοτάδι) όταν δυο άνθρωποι τόσο αποξενωμένοι, όπως αυτοί που περιγράφεις, συναντηθούν, αν ο ένας μιλήσει, ο άλλος θα γυρίσει από την άλλη μεριά το πρόσωπό του στην καλύτερη περίπτωση... το ιδανικό είναι τόσο σπάνιο... υπάρχει κι ένα τραγούδι που ταιριάζει στη στροφή αυτή, μιλάει για φως και το φως επιστρέφει τις σκιές...
https://youtube.com/watch?v=x5QPylklP_c&feature=share | |
Νταλαρομπασης
10-01-2022 @ 19:26 | Υπεροχο! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
zari.kardias
10-01-2022 @ 23:21 | Δυό ξένοι γίναμε μαζί στην ίδια πόλη ...
Σ'αυτή την πόλη που σου κρύβει τη σκιά σου.
Πανέμορφη γραφή!!! ::theos.::
Τι νάχουν γίνει όλ' αυτά που μας ενώναν ...
Ποιάς λησμονιάς γίναν νερό και την ποτίζουν.
...με συγκινητική εκφραστική ποιότητα (πάντα)!!!
::up.:: ::hug.:: | |
ΜΙΧΑΛΗΣ 63
11-01-2022 @ 13:26 | Καλησπέρα Αναστάση !!!! ::theos.:: Πολύ ωραίο !!! | |
Νταλαρομπασης
13-01-2022 @ 20:56 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |
 |
