| |
Κλείνω τα μάτια βλέπω δωμάτια φωτεινά
ολάνοιχτα παράθυρα γεμάτα με φως
ακούω τραγούδια χωρίς ανθρώπινη φωνή
με τρίλιες και τρέμολο.
Τα μάτια κλείνω και θέλω να κοιμηθώ
οπτασίες πολλές οπτασίες θολές
με κρατούν ξύπνιο.
Κλείνω τα μάτια στις αποβάθρες των σταθμών
ν' ακούσω το όνομά της από τα μεγάφωνα.
Άργησε να φανεί
Τα μάτια κλείνω κι ανοίγω τα μάτια της ψυχής
το πρόσωπό της αντικρίζω να είναι ωχρό
σαν τα χρώματα του φθινοπώρου.
Κλείνω τα μάτια ακούω φωνές να πλησιάζουν
δυναμώνουν μέσα μου σαν θρήνος φύλλων
που ο βοριάς τα τσακίζει.
Τα μάτια κλείνω ακούω λυπητερό τραγούδι
του φτωχού μοναχικού λυράρη που παίζει
στη γωνιά του δρόμου στο κρύο,μήπως συγκινήσει
περαστικούς για ένα κέρμα.
Κλείνω τα μάτια σκιές αισθάνομαι να διαπερνούν τους τοίχους
μαύρα πουλιά να πλησιάζουν από ανατολή
στην ανοχύρωτη πόλη.
Τ' αυτιά μου κλείνω κι ανοίγω τα μάτια ν' αντικρίσω
την ανατολή της σελήνης του Οκτώβρη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
