| |
Μια θάλασσα γιομάτη
πολύτιμα πετράδια,
να μη μ’ αφήνει μάτι
να κλείσω, πια, τα βράδια.
Στα παιδικά μου χρόνια,
μιλούσα στα τελώνια,
μα, υπάρχουνε τελώνια;
Ποιος ξέρει να το πει;
«Ιού, ιού»!... Μού φωνάζαν
κι από θαλασσινό νερό,
δάκρυα στάζαν...
Στον κόσμο τον επάνω,
γινόμαστε μεγάλοι,
χωρίς κανένα πλάνο,
μ’ ό,τι μάς λένε οι άλλοι.
Μόνο οι τρελοί στ’ αλήθεια,
που θέλουνε βοήθεια,
ζούνε στα παραμύθια...
Μην τούς μιλάς! Σιωπή.
«Ιού, ιού»!... Μάς φωνάζουν
κι από θαλασσινό νερό,
δάκρυα στάζουν...
Στη θάλασσα πηγαίνω,
τις νύχτες με φεγγάρι,
μια αγάπη περιμένω,
να ’ρθεί για να με πάρει.
Π.Θ.Τουμάσης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
