| |
Εκείνο το απόγευμα,που ενέδωσε στη θεωρία
δεν έμεινε να αμφιταλαντεύεται,ανάμεσα στις πράξεις των ονείρων
Ξεκρέμασε μονάχα,το βαρύ μεταξωτό καφτάνι,από το σώμα της
σφιχτοδένοντας τα κορδόνια του,στον αστράγαλο της
Ητανε που φοβόταν να μην το χάσει
Κι ας έλεγε ότι μπορεί να το χρειαστεί,επειδή στον κήπο εκείνο
τα καλοκαιρινά βράδια,έκανε ψύχρα
Όλα τα δέντρα την είχαν πιστέψει
εκτός από το γεροφοίνικα
που ως το σούρουπο...
ειρωνικά,χαμογελούσε
Ηταν επειδή ήξερε!
πως πριν πέσει η νύχτα
θα ντυνόταν
για να ξαναμπεί στον έξω κόσμο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
