| |
Θυμάμαι τη νύχτα όταν συγγενείς και φίλοι ξημέρωναν
στο δωμάτιο που τοποθέτησαν το φέρετρό μου.
Χρόνια χρειάστηκα να ξεχάσω το γεγονός.
Κεριά έκαιγαν στη ζεστή αποπνικτική κάμαρη
μια εικόνα σε φωτοτυπία της Θεομήτορος
γεμάτη με ίχνη φιλήματος από φτηνά κραγιόν.
Αξιολύπητες υποκριτικές φάτσες
με προσποιημένη έκφραση συμπάθειας στο πρόσωπο .
Γελούσα ευτυχώς δε φαινόταν,
βλέπετε τα κύτταρά μου ήταν νεκρά.
Με το ανυπέρβλητο αισθητήριο της ψυχής αντιλήφθηκα τρία άτομα
που πονούσαν πραγματικά για την απώλειά μου.
Το γεγονός με λύπησε και με χαροποίησε
γιατί σκέφτηκα ότι κάποιοι στενοχωρήθηκαν
χωρίς ίχνος υστεροβουλίας και ιδιοτέλειας.
Ίσως ήμουν άπληστος γιατί ήθελα την ψυχή μου για τον εαυτό μου για πάντα,
θεωρούσα πως θα ήταν χρησιμότερη για μένα.
Δυστυχώς μ' εγκατέλειψε κι αυτή
κι έμεινα μετέωρος στο στερέωμα της ανυπαρξίας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
