| |
Σεργιάνι βγαίνει ο καημός
βραδιές δίχως φεγγάρι
φορά τα ράσα του ο λυγμός
δένει σφικτό ζωνάρι
Κρυφά στα χέρια του κρατά
του πόνου τα νυστέρια
και όλα σου τα κρίματα
μ' ακούμπησε στα χέρια
Και σεργιανά στα σκοτεινά
στα πλάνα σου τα μάτια
που μ' έκλεισαν παντοτινά
και σκόρπισα κομμάτια
Της τύχης μου τα βήματα
μπλεχτήκανε κουβάρι
μπλεγμένα μαύρα νήματα
στου πόνου το νταμάρι
Ύπνε π' απλώνεις τα φτερά
σκύψε να μ' αγκαλιάσεις
τα κάλπικα τα δολερά
φιλιά της να σκεπάσεις
Γιατί με σέρνουν σε γκρεμό
στης λήθης το πηγάδι
που εκεί δεν έχει γυρισμό
στα έγκατα του Άδη...
25-09-2016 @
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
