| |
Θέλω να πιω απ' το νερό της εφηβείας
Να σε κεράσω την στερνή μου τη γουλιά
Είναι φορές που ψάχνω ίχνη σωτηρίας
Μά 'ναι σπασμένα του ονείρου τα γυαλιά...
Θέλω να πνίξω τη φωνή μου στο σκοτάδι
Να κλέψω τ' άστρα.. να στα δώσω συντροφιά
Πώς με πονά η απουσία σου το βράδυ
Όλη η ζωή μου.. δίχως κάρβουνο φωτιά...
Θέλω να γίνω χωρισμός της συμφοράς σου
Ο κορεσμός των άδειων σου των ημερών
Η πρώτη λάμψη στην αυγούλα της χαράς σου
Ίσκιος γαλάζιος των καυτών σου των λυγμών...
Θέλω ν' ανοίξω δυο φτερά για να πετάξεις
Να μ' ανταμώσεις.. όπως ήτανε γραφτό
Στις πιο ψηλές βουνοκορφές να μ' αγκαλιάσεις
Για να χαράξουμε δικό μας ριζικό...
Μα τί κι αν θέλω ;.. Η αγάπη μου δεν φτάνει
Την ευτυχία να σου δώσει που ποθείς
Είσαι καράβι αραγμένο σε λιμάνι
Μα τα σχοινιά σου.. αν τα λύσεις.. θα χαθείς...
Κι εγώ μια θάλασσα πικρή θα παραμείνω
Μακριά από μώλους.. από φάρους.. και στεριές
Στην αγκαλιά μου μόνο θύελλες θα κλείνω
Κι από μακριά θα μ' αντικρύζεις.. και θα κλαις...
16-11-2007
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
