| |
Θα ήθελα πολύ να σου πω
για τα σκοτεινά σου μάτια
πως μοιάζουν σαν σύμπαντα γεμάτα
και ΄γώ κοντά σου πως βρίσκομαι
σαν το πρώτο του κόσμου φωτόνιο.
Θα ήθελα πολύ ν’ αγγίξω
το αμυδρό σου χαμόγελο
και στις άκρες των λακκακιών του
ν’ αφουγκραστώ το μειδίαμα, τ’ αρχαϊκό.
Να μ’ αγκαλιάσεις θα θελα
σαν εκείνη τη θάλασσα
που φάνηκε στον ορίζοντα
και μάγεψε ολάκερη την πλάση.
;Oμως ποτέ σου δεν με συνάντησες
εκεί που πάντα σε περίμενα,
σε μια γιορτή, σε μια στάση
κι έγινε εκείνη η σιωπή, πληγή,
ανάγκη.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
