| |
Η Χαρίτη γονάτισε κλαίγοντας αγκαλιάζοντας τα πόδια της θεας! “Γιατί;” ρώτησε! “Γιατί αυτη η σκληρή τιμωρία μάνα;” η θεά χάιδεψε τα χρυσά μαλλιά της Χαρίτης και άρχισε να λέει:
“Κόρη μου, Γλυκιά μου κόρη!, Λατρευτήκατε σαν θεές, σταθήκαμε δίπλα σε μεγάλους ανθρώπους! Από Βασιλιάδες μέχρι Σουλτάνους!” η Διώνη έκανε ένα βήμα, αλλά η Χαρίτη συνέχισε να την σφίγγει τα πόδια της!!! “ήρθε η στιγμή της μεγάλης Λήθης!” και κοίταξε προς ένα άγαλμα που βρισκόταν δίπλα της! “Ναοί, Γραπτά στο όνομα σας θα καταστραφούν! Πρέπει να δράσουμε σωστά και οχι διαφορετικά! Δε βλέπεις; ο κόσμος γίνετε χειρότερος και κακός! Πρέπει να κρυφτούμε! Να πάψουν να μας λατρεύουν! Να μας αγαπάνε!” η Χαρίτη σηκώθηκε απότομα! “Δε με νοιάζει που δε θα με λατρεύουν σαν θεά μάνα!” είπε η Χαρίτη “Με νοιάζει όμως που θα με ξεχάσουν!”
και η Θεά απάντησε! “Θυμήσου κόρη μου!” είπε σηκώνοντας το δάχτυλο! “Θυμήσου πόσες δικές μας γυναίκες πνίγηκαν και άλλες τόσες που σκοτώθηκαν, στο όνομα της θρησκείας!!” η Χαρίτη θύμωσε “Μάνα!” και η Διώνη την κοίταξε στα μάτια ταρακουνώντας την! “Έχασα μία κόρη απο χαζές βουλήσεις, δε θα χάσω και την ψυχή μου! Για εμένα όλες είστε κόρες μου!, δε μπορώ να σας ξεχωρίσω!” η Διωνη άφησε την Χαρίτη! “Δεν αντέχω να χάσω άλλες!” ... έκανε ένα βήμα προς το παράθυρο και πήρε μία ανάσα! “Μετά την απόκρυψη των ναών! Ήρθε η ώρα αυτή! Και κανείς δε θα με σταματήσει!”
Η Χαρίτη έφυγε κλαίγοντας αφήνοντας πίσω της την θεά!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
