| |
Θαλασσοπόρος
Θαλασσοπόρε !
Πάνω στην πλάτη των κυμάτων που καλπάζεις
μεσ’ στης θαλάσσης την απέραντη αγκαλιά
τις στεργιανές σου θύμισες με το νερό δαμάζεις
σαν ο αγέρας σου χαϊδεύει τα μαλλιά
Την σκονισμένη ύπαρξη των στεργιανών χλευάζεις.
Τ’ άδειο τους βλέμμα , την κοντόθωρη ματιά,
τους τοίχους που τους περιζώνουνε τρομάζεις
και την ζωή τους, π’ αταξίδευτα κυλά.
Ο αχός του κύματος γλυκά σε νανουρίζει,
υγρή αλμύρα σου ποτίζει το κορμί.
Πλανεύτρα η θάλασσα που τη ζωή σου ορίζει
το βλέμμα σου στ’ ορίζοντα την αχανή γραμμή
Πάνω στα κύματα λικνίζεται η ζωή σου,
τρελή χορεύει στον αγέρα που φυσά.
Σαν μαυρομάνικο μαχαίρι η ψυχή σου
επάνω στ’ άλμπουρο καρφώθηκε βαθιά
Η λαμαρίνα σπιτικό σου και Πατρίδα,
γλάροι, δελφίνια σύντροφοι, ταξιδευτές.
το άγνωστο απαντοχή σου και ελπίδα
κι όσα προσμένουνε σε μακρινές στεργιές.
Πάντα σου θά σαι τρελός ονειροβάτης,
πάντα θα ψάχνεις κάποιαν άγνωστη στεργιά,
που δεν την έχει πουθενά κανένας χάρτης
όμως υπάρχει κάπου και σε καρτερά.
......................................................................
Τους στεργιανούς λυπάσαι κάτα βάθος.
Άραγε ζουν ? Ή ζούνε κάτα λάθος ?
Αφιερωμένο στον γυιό μου Χρήστο
Για καλές του θάλασσες.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
