| |
Εδώ στην άκρη του κενού κοιτώ το χάος,
απ’ την πλευρά της αρμονίας είμαι εγώ,
βλέπω την τάξη να συγκρούεται μαζί του,
να καταστρέφεται καθώς δημιουργώ.
Στη φυσική φορά της τάξης των πραγμάτων,
σ’ έναν ατέρμονα, υπέροχο, χορό,
καθώς χορεύουν μετατρέπουνε το χρόνο,
σα τους παλμούς που σχηματίζει το νερό.
Κομμάτια ύλης, η σκιά άλλης ουσίας,
είναι ενέργεια τα πάντα που κοιτώ,
αντιστοιχία απ’ την μάζα υπολογίζω,
και τα ορίζω σ’ ένα σύνολο κοινό.
Πια ο χορός, σαν αμμοθύελλα από εκλάμψεις,
η αρμονία μια ατέρμονη ροή,
κάπου ανάμεσα στο χάος και την τάξη,
όπως στο μάτι του τυφώνα, που ηρεμεί.
Τάξη, φθορά, και αταξία, χάος μετά δημιουργία,
γη και νερό, φωτιά κι αέρας, είναι τα χρώματα της μέρας
έτσι ζωγράφισε το σύμπαν, με μια παλέτα υλική,
και το καθένα όρισε μέσα, δικό του πρωτ’αγωνιστή…
Εδώ στην άκρη του κενού κοιτώ το χάος,
ένας κι εγώ όπως κι εσείς, για λίγο ζω,
αναρωτιέμαι αν κι εσύ κοιτάς με θάρρος,
αυτό το χάος που υπάρχει στο κενό;
Αν βλέπεις στο σκοτάδι σου καθόλου ουρανό…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
