| |
Τι έχει μείνει για να κρατήσω
τα περιθώρια να συγκρατήσω
σκούριασαν στο μυαλό μου οι μνήμες
κρύφτηκα πίσω απ' τις κουρτίνες
άφησα την καρδιά να πιστέψει
πως εκείνη θα επιστρέψει
μα ο χρόνος περνάει , φεύγει
σαν στο ποτάμι που τρέχει
Κλείνω τα μάτια να μην αισθάνομαι
τον πόνο νιώθω, μέσα του χάνομαι
να συνηθίζω , σε τι να ελπίζω
βάφτηκε ο ουρανός σε χρώμα γκρίζο
έγινε η αγάπη , η καταδίκη
και η απουσία σου όλο με πνίγει
σε ένα κρεβάτι , άδεια σεντόνια
ήμασταν ένα , μα τώρα χώρια
Τι έχει μείνει να κουβεντιάζω
σε ένα κενό να εστιάζω
είναι η εικόνα σου σε κάθε σκέψη
το όνομα σου , σε κάθε λέξη
άφησα την καρδιά να πιστέψει
πως δεν θα αργήσει , θα επιστρέψει
μα ο χρόνος περνάει ,φεύγει
σαν νερό στο ποτάμι που τρέχει
Κλείνω τα μάτια να μην αισθάνομαι
τον πόνο νιώθω, μέσα του χάνομαι
να συνηθίζω , σε τι να ελπίζω
βάφτηκε ο ουρανός σε χρώμα γκρίζο
έγινε η αγάπη , η καταδίκη
και η απουσία σου όλο με πνίγει
σε ένα κρεβάτι , άδεια σεντόνια
ήμασταν ένα , μα τώρα χώρια
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
