| |
Υπάκουο το τιμόνι του αυτοκινήτου
επιθυμούσε κι αυτό τη συνάντηση με την αγαπημένη μορφή.
Ακολουθώ τακτικά το δρόμο του ονείρου
ομολογώ χωρίς ελπίδα ,είναι δρόμος υπόσχεσης,
δρόμος της χαμένης ευτυχίας
αυτό το δρόμο διάλεξε αυτό το δρόμο ακολουθώ κι εγώ .
Το αυτοκίνητο με προστατεύει στο παράλογο ταξίδι :
“Ας προστατεύω όσο μπορώ αυτόν τον παράφορα ερωτευμένο”
λέει απεγνωσμένο.
Περνώ από φτωχικές γειτονιές.
“Πόση ευτυχία έχουν οι άνθρωποι εδώ;” αναρωτιέμαι .
Βλέποντας εμένα στο αυτοκίνητο θα λένε με βεβαιότητα:
”Να ένας πετυχημένος κι ευτυχισμένος άνθρωπος”.
Μου είναι δύσκολο ν’ αντιληφθώ τούτη την άποψη.
Ταξιδεύοντας με το αυτοκίνητο,
σου δίδεται η αίσθηση ελευθερίας
αγνοώντας το γεγονός ότι είσαι εγκλωβισμένος
μέσα σε λαμαρίνες.
Κι εσύ που με βλέπεις μέσα από το παράθυρο
με τις λευκές κεντημένες κοφτές κουρτίνες!
Τι αισθάνεσαι πίσω από αυτές;
Είσαι ευτυχισμένη ή αναπολείς τ' ανεκπλήρωτα όνειρα;
Έχεις την αγάπη των παιδιών σου λες.
Παρηγορείσαι μ αυτήν αλλά αρκεί η εκδήλωση
της μητρικής αγάπης για να είσαι ευτυχισμένη;
Πάλι σε βλέπω κρυμμένη πίσω από το παράθυρο.
Κλέφτης ,περαστικός ζητιάνος ενός βλέμματος .
Κλέφτικες ματιές ρίχνεις χωρίς άγγιγμα,
χωρίς καυτή ανάσα ,χωρίς αγκαλιά,χωρίς φιλί.
Οπτασία μορφής περιπλανώμενο φάντασμα
στο ημίφως της ζωής .
Το πεπρωμένο με οδήγησε στο ταξίδι έξω από την πόλη
Στο σπίτι του μικρού χωριού
με τα φωτεινά παράθυρα στις σκιές των ειδώλων
Ένας σκύλος κάθισε έξω από την πόρτα
με το βλέμμα στραμμένο στο παράθυρο
επαίτης κι αυτός ,αλλά για διαφορετικό λόγο.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
